یادداشت فرهنگی 7

عضو کمیسیون آموزش و پرورش مجلس بررسی کرد:

دلایل استیضاح فانی/ آموزش و پرورش در اولویت اصلی دولت نیست

قاسم جعفری گفت : خواسته های را که استیضاح کنندگان مطرح کردن من به جرات می گویم بالای 80 درصد آن بحث های فنی است یعنی مطالباتی است که مردم از نمایندگان خودشان دارند.

به گزارش نما ، بعد از لغو اعلام وصول استیضاح فانی وزیر در مجلس ابتدا تصور می شد بخت و اقبال با فانی همراه بود و موضوع استیضاح وی تمام شده هرچند برخی هم دستهای پشت پرده و یا لابی های پنهان را دلیل لغو استیضاح می دانستند اما به هر رو وزیر که این روزها بار سنگین مطالبات فرهنگیان را به دوش خود می بیند با فرصت چند روزه هم نتوانست کاری از پیش ببرد و حالا سایه برگزاری استیضاح را بالای سر خود می بیند در روزهای گذشته با تغییراتی که در آیین نامه مجلس به وجود آمد فانی به جلسه استیضاح کنندگان رفت تا شاید با جلب رضایت نمایندگان امضا کننده موضوع را در بهارستان تمام کند اما نایب رییس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی از قانع نشدن استیضاح کنندگان از پاسخ های علی اصغرفانی خبرداد و گفته: با توجه به این که بیش از ۶۰ نفر از نمایندگان درخواست خود مبنی بر استیضاح وزیر آموزش و پرورش را امضا کرده‌اند کمیسیون به این موضوع رسیدگی کرد اما از آن‌جایی که پیش از این با وزیر آموزش و پرورش جلساتی برگزار شده اما نمایندگان قانع نشده‌اند به احتمال زیاد روز سه‌شنبه درخواست خود را به هیات رییس مجلس برای اعلام وصول تقدیم شود و فانی در یکی از جلسات علنی هفته آینده در مجلس از خود دفاع کند جبار کوچکی نژاد افزود: اگر تعداد امضا کنندگان استیضاح به زیر 10 نفر برسد استیضاح انجام نخواهد شد اما امروز امضا کنندگان استیضاح فانی نه فقط کاهش نداشت بلکه 10 نفر دیگر نیز به امضا کنندگان اضافه شد و براین اساس تعداد امضا کنندگان به 70 نفر رسید.

قاسم جعفری نماینده مردم شهرستان‌های بجنورد، مانه و سملقان، راز و جرگلان، جاجرم و گرمه در مجلس شورای اسلامی در گفتگو با خبرنگار نما درباره علل اصلی نارضایتی نمایندگان طراح استیضاح از وزیر آموزش و پرورش گفت : باید ارزیابی دقیقی از عملکرد آقای فانی صورت بگیرد ، آن انتظاری که از آقای فانی می رفت با توجه تجربه های گسترده ایشان این براورده نشد علت اصلی هم تقصیر خود آقای فانی نیست چرا که آموزش و پرورش در اولویت اصلی دولت نیست ، من فکر می کنم برای همه مردم ما موضوعات مربوط به آموزش و پرورش مهم باشد چرا که مستقیم یا غیر مستقیم با این نهاد مهم در کشور در ارتباط هستند ، سرفصل مشکلاتی که در آموزش و پرورش وجود دارد مشکلات مدیریتی ، چه بحث متون و محتوا ، اجرایی نشدن سند بنیادین آموزش و پرورش ، معیشت و منزلت فرهنگیان عزیز ، نوسازی مدارس بحث تخریب بی رویه مدارس عدم توزیع سرانه در مدارس ،بار سنگین مالی را به دوش مردم گذاشتن و به نوعی مدارس را به نوعی خودگردان اداره کردن از ضعفهای این وزارتخانه است.

جعفری افزود : آن چیزی که دوستان استیضاح کننده مطرح می کنند بخشی از آن مربوط به بحث های مربوط به مدیریت ، انتصابات و سیاسی شدن محیط آموزش و پرورش است ، رهبر معظم انقلاب فرمودند سیاسی شدن آموزش و پرورش سم مهلکی است ولی ما در خیلی از محیط ها سیاسی بودن را مشاهده می کنیم ، نکته بعدی ضعف وزیر است که به عقیده استیضاح کنندگان نتوانستند نظر رئیس جمهور را نسبت به آموزش و پرورش جلب کنند.

وی ادامه داد : من خیلی منصفانه بخواهم حرف بزنم ما یکسری مشکلات را در طی دو یا سه سال گذشته در رابطه با وضعیت اقتصادی در همه ابعاد داریم از جمله آموزش و پرورش و اینکه ما بخواهیم بگویم همه مشکلات مربوط می شود به وزیر این هم را هم بگویم منصفانه نیست ولی از طرفی خواسته های را که استیضاح کنندگان مطرح کردن من به جرات می گویم بالای 80 درصد آن بحث های فنی است یعنی مطالباتی است که مردم از نمایندگان خودشان دارند .

عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس خاطرنشان کرد : در طی این مدت مطالبات متعدی فرهنگیان عزیز از وزارتخانه داشتند که اکثرا بحق بود، از جمله آنها رفع تبعیض در دریافتها و تقویت معیشت فرهنگیان بود آقای وزیر هم توضیحاتی قبلا در این خصوص داشتند و توقع نمایندگان برآورده نشد، در مهر ماه سال گذشته ما یکسری بازنشسته داشتیم که تاکنون پاداش خدمت خودشان را دریافت نکردند ، مشکلات معوقات معلمان و بحث های مربوط به بیمه طلایی فرهنگیان از این دست مشکلات بود متاسفانه این موضوعات طی سالهای گذشته در این وزارتخانه حل نشده و این امر نمایندگان را بر آن داشته تا اسیضاح وزیر را در مجلس تا لحظه آخر پیگیری نمایند و بزودی به نظرمن جلسه استیضاح وزیر برگزار می شود. / گردآوری : واحد تحقیق گروه فرهنگی میلاد 940328 .

تاریخچه

به نام خدا

نگاهی گذرا به سابقه و فعالیتهای گروه فرهنگی و مطبوعاتی میلاد

گروه فرهنگی میلاد، در سال 1370 به همت محمد عمرانی و محمد جوان، به عنوان دو نوجوان علاقمند به حرفه روزنامه نگاری، و با هدف اشاعه فرهنگ و هنر در بین نوجوانان، تأسیس گردید..

این دو نوجوان به اقتضای سن و سال و علاقمندی خود و به دلیل آنکه یکی از آن‌ها هنرجوی رشته گرافیک در هنرستان صدا و سیما و دیگری فروشنده کتاب در نشر چشمه بود، آنها در نخستین گام با طراحی دستی، استفاده از بریده نشریات و تهیه گزارشات میدانی یک نشریه ساده به نام برکه را در چند صفحه برای کودکان و نوجوانان هم سن و سال خود، منتشر ساختند..

تلاش و ممارست این گروه در زمینه کارهای فرهنگی و روزنامه نگاری پس از دو سال جواب می‌دهد و سرانجام این جریده ناچیز مورد توجه نشریات آن زمان، از جمله ماهنامه معتبر همشهری قرار گرفت به طوری که یکی از گزارش‌های میدانی نشریه برکه، در مرداد سال 72، در ضمیمه همشهری نوجوان شماره 15 ماهنامه همشهریب به چاپ می‌رسد که مقدمه‌ای برای ورود به کار حرفه‌ای این دو نوجوان در نشریات معتبر آن زمان شد.

محمد عمرانی و محمد جوان پس از مدتی با پشتکار وافر به عضویت تحریریه ضمیمه همشهری نوجوان، که تحت سرپرستی خانم شادی صدر اداره می‌شد، درآمدند.

پس از توقیف ماهنامه همشهری، این دو نوجوان کار خود را در روزنامه پر نفوذ سلام، در صفحه تازه راه اندازی شده غنچه‌ها (صفحه کودک و نوجوان) زیر نظر محمدعلی سپهر افغان ادامه دادند.

در سال 1374 این گروه، نشریه تجربی دیگری را به عنوان میلاد گالیکش  تهیه، و به همان روال سابق برای کودکان و نوجوانان منطقه منتشر نمود، که در سال 1376 در جشنواره نشریات تجربی مورد تقدیر قرار گرفت و هم زمان موفق به کسب مجوز فعالیت از خانه روزنامه نگاران جوان وابسته به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی شد.

به طور خلاصه می‌توان فعالیت‌های این گروه را، که از سال 77 به بعد با تکیه بر تجارب به دست آمده در سالهای نوجوانی انجام شده است، به شرح ذیل بیان نمود::

                 تاسیس انجمن دوستداران طبیعت میلاد سبزو تهیه و انتشار یک ماهنامه تجربی باعنوان «میلاد سبز»   1376

تهیه و انتشار ضمیمه کودک و نوجوان «میلاد آفتاب» درهفته نامه نیمروز که بعدها  روزنامه گلستان نو شد (استان گلستان)1377

                انتشار نشریه «میلاد سبز» بعنوان اولین ماهنامه مستقل وچاپ افست گروه میلاد  درقالب ویژه نامه فرهنگی و تبلیغاتی 1378 تا 1380 ؛

                تهیه و انتشار بیش از 30 شماره ویژه نامه شرق گلستان به  ضمیمه هفته نامه اصلاح طلب «سلیم» به صاحب امتیازی استاندار وقت گلستان محمد هاشم مهیمنی؛

                همکاری با هفته نامه اصلاح طلب «ستاره گلستان»

 تاسیس و ثبت شرکت پیام سپیده هامون به شماره ثبت 333350 در مهرماه 1387 در زمینه خدمات چاپ و نشر

                تهیه انتشار نشریه «پیام سپیده» برای آموزش و پروش منطقه 18 شهر تهران از زمستان 1385 تا اسفند 1387؛

تهیه انتشار نشریه «سیمای توسعه» نشریه داخلی معاونت امور اجتماعی و فرهنگی شهرداری منطقه 9؛( مجری شرکت پیام سپیده )

                انتشار نشریه «ندای فرهنگ» خبرنامه داخلی معاونت امور اجتماعی و فرهنگی شهرداری منطقه 5تهران (مجری شرکت پیام سپیده ) ؛

                انتشار ویژه‌نامه تصاویر دانش آموزان ممتاز برای روزنامه «خراسان شمالی» به مدت 3 سال؛

                انتشار ویژه‌نامه تصاویر دانش آموزان ممتاز برای روزنامه «بیرجند امروز» به مدت 3 ماه؛

                انتشار ویژه‌نامه تصاویر دانش آموزان ممتاز برای هفته نامه «کویر» سمنان به مدت2 ماه؛

انتشار ویژه‌نامه تصاویر دانش آموزان ممتاز برای روزنامه «نیم نگاه» شیراز به مدت 3 سال؛( 93- 1391)

                انتشار ویژه‌نامه تصاویر دانش آموزان ممتاز برای روزنامه «وارش»، پرتیراژترین روزنامه شمال کشور، به مدت دوسال ( 93- 1392 )

یادداشت هنری 4

سینماو جذب گردشگر

تهران را جاذبه گردشگری کنیم

همچنان که می دانیم ، دیدار مسافران و توریستها از جاذبه‌های گردشگری که با شاهکارهای سینمایی پیوند خورده‌اند نه تنها برای علاقه‌مندان به سینما بلکه برای عموم مردم در نقاط مختلف جهان امری بسیار جذاب است، چرا که آن‌ها می‌توانند علاوه‌ بر آشنایی با دیدنی‌های تاریخی و تفریحی شهرها، پا جای پای ستارگان سینما وشخصیتهای مشهورتاریخ بگذارند.

بعنوان مثال نیویورک، آمریکا ، هالیوود‌، کالیفرنیا ، دره مانیومنت‌، آریزونا‌، ساحل «جوهو»ی بمبئی ، کوینیز تاون، نیوزلند ،رم‌، ایتالیا پاریس‌، فرانسه ، توکیو‌، ژاپن ، لندن‌، انگلیس و.... ازجمله نقاط معروف جهان هستند که بیش ازهر ویژگی دیگری  به لطف سینما معروف و مشهور گردیده و از ایده الهای جذب گردشگر در میان شهرها و کشورهای مختلف جهان به شمار می آیند. 

بقول دوستی ، گردشگران،وقتی به در‌ه «مانیومنت» پا می‌گذارند، به نآگاه حس می کنند وارد داستان یک فیلم کابویی شده‌اند امروزه این منطقه بخشی از پارک «ناواجو» به حساب می‌آید، اما در دهه 1920 و 1930 لوکیشن محبوب «جان فورد» بوده است. این کارگردان مشهور بسیاری از آثار ماندگار سینمای وسترن خود را در این منطقه ساخت.

محله «ناتینگ هیل» لندن‌ درانگلستان؛ هم جایی است که «جولیا رابرتز» و «هیو گرانت» عشق واقعی خود را پیدا کردند. رستوران «تیت مادرن» ، رودخانه وکلیسای «سن بارتولمیوی کبیر» و... از دیگر جاذبه های این شهر معروف و تاریخی اند.

دوستداران وخوانندگان مجموعه کتابهای «هری پاتر» هم شاید دوست داشته باشند به خانه‌ی خزندگان در باغ‌وحش و ایستگاه 9 و 3.4 (ایستگاه قطار شماره 4) رفته و از لوکیشن‌های این هشت‌گانه سینمایی دیدن کنند و لذت ببرند.

ویا، پاتوق «ژان پل بلموندو» در «نفس‌بریده» بارها در رستوران‌های خیابان «شانزه‌لیزه»‌ و«سن ژرمن» شهر پاریس بود.

راه دور نرویم ، در همین قاره آسیا، ساحل «جوهو»ی بمبئی مرکز ساخت فیلم‌های بالیوودی است. سالانه بیش از 200 محصول سینمای هند در این منطقه فیلمبرداری وساخته می‌شود.

ولازم به گفتن نیست که نیویورک ، سنگاپور ،پاریس ، اسلو ی نروژ، زوریخ سوئیس و سیدنی استرالیا  گران ترین شهرهای جهان هستند.

این درحالی است که نشریه معروف اقتصادی اکونومیست ،اخیرا با بررسی ۱۳۳ شهر مهم، پایتخت ایران را ششمین شهر ارزان جهان را معرفی کرد.

 واحد اطلاعات اقتصادی اکونومیست طی گزارشی به مقایسه 133 شهر مهم جهان از نظر قیمت کالاها و خدمات پرداخته است.

در این گزارش تهران به عنوان ششمین شهر ارزان جهان معرفی شده و رتبه 127 به این شهر در رده بندی شهرهای جهان از این نظر داده شده است.

تهران در گزارش امسال اکونومیست نسبت به گزارش سال پیش این موسسه 61 پله نزول داشته است که به معنای ارزان تر شدن شهر تهران نسبت به سایر شهرهای جهان است. در سال پیش رتبه این شهر در رده بندی گرانی شهرهای جهان 66 اعلام شده بود

بر اساس این گزارش سنگاپور به عنوان گران ترین شهر جهان معرفی شده است. این شهر برای دومین سال متوالی چنین رتبه ای را به خود اختصاص داده است.

پس از سنگاپور به ترتیب، پاریس فرانسه، اسلو نروژ، زوریخ سوئیس و سیدنی استرالیا در رده های بعدی گران ترین شهرهای جهان قرار گرفته اند.

در گزارش اکونومیست 160 شاخص هزینه ای از جمله خدمات، قیمت کالاها شامل مواد غذایی، پوشاک و ... مورد بررسی قرار گرفته است. هزینه های زندگی در نیویورک به عنوان شاخص مبنا در تهیه این گزارش محسوب شده است.

جشنواره بین المللی فیلم شهر که خوشبختانه ظرفیتهای عظیمی چون مدیریت شهری با انگیزه و هوشمند ، بودجه و امکانات وسیع شهرداری تهران و استعدادها و توانمندیهای فیلمسازان باتجربه ونامدارو انگیزه وتلاش فیلمسازان جوان و جویای نام را بعنوان پشتوانه ای عظیم در پشت سر دارد. با زمینه سازی برای ساخت فیلمهایی با محوریت تهران وتمرکز بر روی جاذبه های تاریخی ، طبیعی ، رفاهی و....تهران می تواند زمینه ساز معرفی این ابر شهر کهنسال به گردشگران خارجی وداخلی باشد./

محمد عمرانی / عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینما / 940307

یادداشت هنری 3

یادی از شهرنگاریهای پرویز کلانتری:

شهر را برای من آدم‌هایش بسازیم

علاقمندان به سینمای مستند بخوبی می دانند ، که در دهه‌ی شصت خورشیدی جریان‌های گوناگون سینمای مستند به جز سینمای مستند جنگ انحصارا درسازمان صدا وسیما تولید می شد، اما در دهه‌ی هفتاد شمسی، تلویزیون به نوعی به مخاطب محوری، گسترش شبکه‌ها، برنامه‌سازی و پس از آن به تدریج به مجموعه سازی پرداخت وپس از پایان جنگ و روی کار آمدن دولت سازندگی  جریان مستند از تلویزیون ایران جدا شد.

معروفترین تولیدات مستند آن سالها ،ازمجموعه‌ی "کودکان سرزمین ایران" گرفته که بانی آن محمدرضا سرهنگی بود تا مجموعه‌ی "سینمای مستند ایران، یک گزارش" که یک مجموعه‌ی 13 قسمتی در توصیف سینمای ایران بود ودر سال‌ 1375تولید شد و"تنها در تهران" ساخته پرویز کلانتری وتولید سال 1377، کارهایی هستند که به نوعی در ارتباط با هم قرار گرفتند که از جمله محورهای اصلی­ ارتباط آن‌ها با هم شهر"تهران" بود .

 پرویز کلانتری درباره دلایل این رویکرد خود در جایی گفته است:

"این‌که چرا به سمت مستند شهری و تهران آمدم را قبلا هم گفته‌ام که از بیرون این جریان شروع شد تا از خود سینما و فیلم مستند شهری. یعنی به نوعی به نظرم می‌رسید اگر آدم با تهرانِ در حال تغییرات دائمی‌اش سر نکند یا کنارش و در جریانش نباشد و با آن گفتگو نکند، از آن عقب می‌ماند. و البته من مستندساز بودم و جوری که می توانستم با این شهر بده بستان داشته باشم، در دل همین کارم بود."

خلاصه این‌که این جریانی که من بیش‌تر آن را با نخ اتصال "شهر" و "تهران" پی گیری کرده‌ام، از خود شهر و زندگی من در آن به عنوان یک شهروند و یک آدم ساکن این شهر شروع شد. آدمی که می‌بیند که این شهر بیش از آن‌که لازم باشد ثبت شود، به نوعی باید پیدا بشود و احضار بشود، چرا که ثبت و خاطره‌نگاری برای شخص من سلیقه‌ی غالب یا عادت نیست، هرچند که برای سینمای مستند اتفاق مهمی است."

این مستند ساز پیش از مصاحبه مورد نظر در جای دیگری گفته است "شهر را برای من آدم‌هایش می‌سازند." در این صورت، آدم‌های تهران را می‌شود به عنوان یک عامل هویت‌دهنده‌ی مهم به شهر در رده‌ها یا گروه‌های قابل شناسایی و البته متمایز از دیگر شهرهای ایران قلمداد کرد.

این ایده  می‌تواند به نوعی کار فیلم‌سازی مستند باشد. کاری محققانه یا جامعه‌شناسانه ، چیزی که همیشه در کار شهرساز‌ان، معماران ، مدیران و برنامه ریزان شهری وحتی جامعه‌شناسان به نوعی می توان به آن انتقاد داشت این است که شهری را که خیلی سخت می‌شود تعریفش کرد و بدتر از آن، شهری را که سخت می‌شود در چارچوب‌ قرارش داد را به شکلی زودرس و با ترجیح دادن یک رویکرد تئوریک به واقعیت سعی ‌می‌کنند دریافت یا تولید کنند. در مجموع این گونه می توان گفت که فضای پژوهشی شهرشناسی و شهرسازی ما زنده و درگیر با نبض زندگی این شهر نیست‌.

دوست اهل تحقیقی می گفت :(بازنمایی هویت شهر تهران در سینمای مستند معاصر: مطالعه‌ی موردی 6 فیلم از مستندهای پیروز کلانتری)؛ به یک نتایج همگونی درباره‌ی کنش‌گران تهرانی رسیدم. به طور مثال این‌که حضور و رشد فردیت در تهران برای مردم نسبت به رخ‌دادن این ویژگی‌ در دیگر شهرهای ایران متفاوت است و یا نوع کنش‌های سیاسی آدم‌های تهران که می‌تواند به واسطه‌ی علت‌ها و دلایل گوناگون شکل گرفته باشد؛ از زندگی سیاسی کنش‌گران دیگر شهرها قابل تمایز است و ...

برخلاف نظریاتی که تهران را شهری بی‌هویت قلمداد می‌کنند، پرویز کلانتری این شهر را یک هستار صاحب هویت سیال می‌دانست

در جهان پسامدرن یک بحث اساسی در مورد هویت "سیال بودن" است، زیرا جهان سیال است. ارتباطات جدیدی که به وجود آمده است، ربط فرهنگ‌ها به همدیگر، سفرهای واقعی و مجازی، همه و همه به نوعی به این سیالیت دامن می‌زنند. این‌که ما این هویت را در چه فضایی تعریف کنیم و با چه رویکردی خیلی مهم است.

 مگر می‌شود هویت را امروز به همان گونه ای دید که چهار یا پنج دهه پیش می‌دیده ایم؟ البته این وضعیت، درمورد شهرهایی چون ابرشهر تهران کمی پیچیده‌تر است، زیرا این شهر اساساً در مهاجرت آدم‌ها بوده که شکل گرفته است.

سئوالی که بلافاصله بعد از این مباحث به ذهن مخاطب خطور می کند این است که چرا تهران؟ چون مرکز ایران است،

زیرا از همان آغاز انتخاب شدن بعنوان پایتخت محل گذر بوده است و شهری که در آن، آدمها وقومیتهای مختلف ایرانی با فرهنگها ،خلقیات و ذهنیتهای مختلف در کنار هم زندگی می کنند.

در تأیید هویت داشتن تهران شاید بشود پرسید که چرا وقتی یک نفر از یک شهر کوچک حتی برای مدت کوتاهی به تهران می‌آید و دوباره به محل زندگی‌ خودبرمی‌گردد، دائما به این شهر فکر می‌کند و تصویر این شهر رهایش نمی‌کند؟

این تصویر همان هویت تهران است که از هویت آن آدمی که با این شهر درگیر است و به این شهر فکر می کند، جدا نیست.

 تهران برای مهاجران  موقعیت رهایی ایجاد می‌کند تا آنان بتوانند خود را گم کرده و در عین حال دوباره پیدا کنند واین احساس رهایی همان چیزی است که هویت سیال در ایجاد شدنش نقش علّی داشته است.

با آنچه گفته شد به نظر می رسد جشنواره بین المللی شهر از جمله رویدادهای فرهنگی مهمی است که می تواند زمینه سازتولید و معرفی آثاری شود که هویت سیال شهروندان را با محوریت تهران و دیگر شهرهای با هویت ایران به تصویر کشیده اند.

محمد عمرانی / عضو انجمن منتقدان و نویسندگان خانه سینما / 9 خرداد ماه 94

یادداشت هنری 2

به بهانه پایان پنجمین دوره جشنواره بین المللی فیلم شهر:

سینمایی که می تواند کلاس درس شود

سینما ابزار مناسبی برای فرهنگ سازی اخلاق شهروندی وفرهنگ شهرنشینی است و باید از این رسانه تاثیرگذاربرای تحقق این امر استفاده بهینه گردد.

همانطور که می دانیم فرهنگ ، هنر، اقتصاد، صنعت و فناوری، ارتباطی دوسویه با یکدیگر دارند و تعامل فرهنگ با بخش های مختلف ارتقا این حوزه ها را در پی خواهد داشت.

تجربه نشان می دهد که با حذف بخش فرهنگی از مقوله های اقتصادی، اجتماعی و سایر بخش ها، از سرعت رشد و توسعه جامعه کاسته شده و معضلات فرهنگی به مرور خود را در جامعه نشان می دهند.

سینما یکی از ابزارهای موثر در فرهنگسازی برخی از مفاهیم و ارزش های اخلاقی در شهر و اجتماع است و نیازاست که از این هنر-صنعت برای بیان حرف ها و انتقال پیام ها درجامعه استفاده شود.

 چنانچه از سینما در این زمینه به درستی استفاده شود به طور حتم به بهبود شرایط فرهنگی جامعه کمک خواهد شد. ضمن آنکه دراین زمینه  فیلم مستند ازجایگاه واهمیت ویژه ای درحوزه سینما و تلویزیون برخوردار است زیرا ذات سینمای مستند به شدت وابسته به مردم ودر جامعه تاثیرگذاراست، ازاین نوع سینما می توان برای ارتقای آگاهی عمومی و معرفی زندگی شهری با کارکرد جذب مخاطب عام وخاص استفاده نمود.

باید پذیرفت که بافت شهری ما بخصوص در پایتخت به سرعت درحال تغییر است و با توجه به این تحولات شتابناک نیازمند اطلاع رسانی پیرامون برخی از مسایل فرهنگی مرتبط با زندگی شهری هستیم؛ سینما می تواند به مثابه ابزاری موثر این تغییرات را در قالبی جذاب وهنری به مخاطب ارایه نماید و از این طریق می توان به موضوعات بسیاری همچون توسعه فرهنگ شهرنشینی ، حفظ محیط زیست و منابع طبیعی ، فرهنگ صحیح شهروندی ، ترافیک و...بیش از گذشته پرداخت .

 سینما و تلویزیون به عنوان رسانه هایی متکی به صدا وتصویراز قابلیت های بسیاری برای فرهنگ سازی در جامعه برخوردارند وجشنواره بین المللی فیلم شهر می تواند از این وجوه  درجهت فرهنگ سازی و جهت دهی به تولیدات تصویری استفاده نماید.

متاسفانه فیلمسازان سینمای اجتماعی با مسایل شهری کمترآشنایی دارند، این درحالی است که سینما ابزار مناسبی برای به تصویر کشیدن معضلات و پیشرفت های شهری و آشنایی مردم با مسایل یادشده است . سینما و تلویزیون رسانه هایی  هستند که در صورت پرداخت صحیح مضامین موجب ، فرهنگ سازی در جهت حرکت به سمت مطلوب باشند.

 فیلم های کوتاه و مستند مادامی که فرصت دیده شدن نداشته باشند و در سطح گسترده در دسترس مخاطبان قرار نگیرند ، نمی توانند در جامعه تاثیرگذار باشند. بنابراین باید فرصتی برای دیده شدن آثار مستند و بخصوص فیلم هایی که در جشنواره فیلم شهر ساخته می شوند در سینما و تلویزیون ایجاد نمو.د

ونکته دیگر این که ،انسان متاثر از چیزی است که می بیند و دیده های انسان کم کم درذهنش متواتر می گردد از این رو نباید انتظار داشته باشیم که با یکبار فیلم دیدن و برگزاری چند دوره از جشنواره فیلم شهر، تاثیر این رویداد سینمایی را در گسترش فرهنگ شهروندی شاهد باشیم

فیلم هایی که برای جشنواره فیلم شهر و یا در ارتباط با مضامین شهری ساخته  می شوند باید به دوراز تمجید و تعریف ازافراد، مدیریتها، شهر و ... باشد زیرا شهر با حضور شهروندان ارزش پیدا می کند. مشکلات و مصایب شهری که بواسطه عدم رعایت قوانین از سوی شهروندان پیش می آید، باید درفیلم ها به تصویر کشیده شده و تصویری شفاف از زندگی سالم در شهر با کارکردهای ظریف آموزشی – تبلیغی ارایه شود. وحرف آخر این که مردم باید بدانند یادبگیرندکه ازامکانات وابزار نوین شهری چگونه استفاده کنند. آگاهی بخشی از طریق سینما موجب می شود تا مسوولان و دست اندرکاران شهر با مشارکت مردم با دشواری های کمتری معضلات را برطرف کنند.

بسیاری از سینماگران به رغم فعالیت در حوزه سینمای اجتماعی ، شناخت عمیقی از مسایل شهری نداشته و به نوعی بیگانه با موضوعات یادشده بوده و براساس ذهنیات خود به تولید اثر می پردازند، جشنواره بین المللی فیلم شهر،با ظرفیتهای باالقوه خود می تواند ژانرشهری و مسایل مرتبط با فرهنگ شهروندی و زندگی شهری را به فیلمسازان جوان ومخاطبان سینما معرفی نماید.

محمد عمرانی / عضو انجمن منتقدان و نویسندگان سینما / 10 خرداد 1394